Charles Dickens (1812-1870) wist het ondanks grote tegenslagen in zijn jeugd tot een van de belangrijkste schrijvers van Engeland te brengen. Zijn werk doet nog steeds modern aan. Zijn boeken, zoals Oliver Twist, Great Expectations en A Christmas Carol worden tot op de dag van vandaag gelezen. Hij heeft echter nog meer kerstverhalen geschreven, waaronder De kerstboom. Een feestelijk versierde kerstboom laat de gedachten van de hoofdpersoon afdwalen naar het verleden en herinneringen ophalen aan het kerstfeest van zijn jeugd. Een verhaal voor een lange winteravond zoals alleen Dickens dat kon schrijven. Hans Christian Andersen (1805-1875) was een Deense auteur. Hij wordt beschouwd als een van de grootste sprookjesschrijvers aller tijden. In 1835 publiceerde Andersen zijn eerste sprookjes, in 1872 zijn laatste. Enkele bekende titels zijn: Het meisje met de zwavelstokjes, De rode schoentjes, Het lelijke jonge eendje, De kleine zeemeermin, De prinses op de erwt en De nieuwe kleren van de keizer. Op 4 augustus 1875 stierf Hans Christian Andersen na een langdurige ziekte.

De ‘Kronkels’ van S. Carmiggelt (1913-1987) waren om hun hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse volk. De puntige, laconieke stijl ervan paste uitstekend in een vluchtig medium als de krant. Niettemin is het werk, dat nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven lijkt, inmiddels deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. De in dit deel gebundelde titels, Dag opa en Oude mensen, verschenen oorspronkelijk in 1962 en 1963. Dag opa zijn de stukken verzameld over de prilste jeugd van Carmiggelts kleinzoon Simon. In feite is het een ode aan alle kleinzonen in de hele wereld. Oude mensen bevat, bij wijze van contrast, hoofdzakelijk de ‘rijpe drama’s’ van de pensioengerechtigde mannen die hun jeugd definitief achter zich hebben gelaten.

Rinkeldekink van Martine Bijl gaat over de hersen-bloeding die zij kreeg in september 2015. Na haar langdurige herstel in een revalidatieoord, waar zij vrijwel alles opnieuw moest leren, bracht ze nog enkele maanden door in een ziekenhuis, waar ze behandeld werd voor depressie. Haar taalvermogen bleef onaangetast. Over therapeuten, over welzijnstaal, de valklas en de ergotherapie, over angsten en wanen, over hoe het voelt als iemand anders in je brein is gekropen en daar de boel dreigt over te nemen schrijft ze eerlijk, met wrange humor, zonder opsmuk en daardoor indrukwekkend.

Midas Dekkers heeft er nooit een geheim van gemaakt dat de poes een speciale plaats bij hem inneemt. En het favoriete dier van de leukste bioloog van Nederland verdient extra aandacht: de krolse kater, de badpoes, de kroegtijger, de knijpkat, de slokop, de troetel, de jaguar en de huistiran zijn slechts enkele van de vele poezen waarmee de lezer kennismaakt. De hondenbezitter heeft een andere verhouding met zijn huisdier dan de poezenliefhebber. Sommige mensen menen dat je niet van poezen en van honden tegelijkertijd kunt houden. Toch heeft Dekkers in de loop der jaren heel wat geschreven over de hond. De poedel, de pitbull, hondentrouw en hondendrol, de speurneus en de hot dog: geen aspect van het hondse bestaan ontsnapt aan Midas Dekkers’ kritische, maar altijd milde en geestige pen.

De mooiste kattenverhalen van Doris Lessing, Lewis Caroll, Charles Baudelaire en vele anderen Kattenkrabbels levert het bewijs van de kleurrijke variëteit aan katten en hun onuitputtelijke vermogen om het leven van de mens te verrijken. Verschillende auteurs als Lewis Carroll, John Bower en W.L. Alden laten zien welke speciale plaats de kat inneemt in de literatuur en het leven.

Martine Bijl hanteert de pen al jaren: teksten voor haar theatersolo’s, liedjes, vertalingen van musicals, columns in Zin, sprookjes en teksten voor Heel Holland Bakt. In Hindergroen schrijft ze over haar leven, over haar vader, die huisarts was in Amsterdam-West, over het verslavende van tuinieren, over haar hekel aan onbegrijpelijk design, over haar liefde voor taal en over haar moeder, het doktersvrouwtje dat niet van haar achterwerk sprak maar over haar bilquadranten. Hindergroen geeft in 40 hoofdstukken een beeld van de wereld van Martine Bijl, in de elegante, lichtironische en trefzekere stijl die u van haar kent. In de in- en uitleiding schrijft ze over het langzame proces van haar herstel na een hersenbloeding, een onverwachte explosie van hindergroen.